Kot brytyjski jest jedną z najstarszych ras. Jej początek wywodzi się z Egiptu. Do Europy trafiły dzięki legionom. Rzymianie zauważyli że są to zwierzęta bardzo łowne więc wykorzystali je do ochrony żywności przed gryzoniami. Opuszczając Anglie zostawili swoich kocich sprzymierzeńców na wyspach. Taka sytuacja uchroniła rasę brytyjską przed krzyżowaniem z innymi rasami. Dzięki temu zapewniły sobie czystość rasy.

Niektóre z nich trafiły do domów gdzie były rozpieszczane przez domowników, pozostałe beztrosko biegały na wolności w połowie XIX wieku dla kotów brytyjskich na horyzoncie zaświeciła się gwiazdka, a to za sprawą wielkiego ich miłośnika – Harrisona Weira. Był to człowiek zakochany po uszy w tej rasie i to on 13 lipca 1871 roku w Londynie w Crystal Palace zorganizował pierwszą wystawę kotów. Okazała się ona wielkim sukcesem. Wygrała ją niebieska pręgowana kotka brytyjska, której właścicielem był Weir.

Od tego czasu koty brytyjskie cieszyły się ogromną popularnością i świetnie radziły sobie na wyspach, podbijając również serca ludzi z innych krajów. Niestety obie wojny znacznie zmniejszyły ich populacje i przyczyniły się do wymierania rasy brytyjskiej. Wtedy hodowcy podjęli decyzję z persami dlatego dziś możemy spotkać brytyjczyki posiadające pewne cechy francuskich Chartreux, kotów Rosyjskich czy persów. Ten burzliwy okres, który przypadł na lata 50 XX wieku, mamy już za sobą. Poprawiano cechy rasy i wzmocniono populacje. Dziś możemy podziwiać różnorodność umaszczenia kotów brytyjskich i doceniać ich wspaniały charakter i niezwykła inteligencję.